Je rijdt er vaak gedachteloos langs in de Zeestraat. Toen dit nog Wijk aan Duin was heette de Zeestraat nog Zeeweg; Wijk aan Duin kende alleen ‘wegen’ en ‘lanen’ in tegenstelling tot Beverwijk dat overwegend ‘straten’ kende. Dit plekje laat nog een glimp zien van de schoonheid van het ‘Zegepralent Kennemerland’. Het witte huis is het restant van de kleine hofstede Duijnwijck dat gelegen was tussen Zeeweg, Romerkerkweg en Groenelaan in het voormalige Wijk aan Duin, nu Beverwijk.
Rechts van het huis stroomt een duinbeekje – een aftakking van de Scheibeeck – en naast en achter het huis loop je via het Harmonielaantje door het groen langs de tennisbanen naar de Groenelaan waar de Beverwijkse Harmonie Kapel zetelt. Op de plek van de tennisbanen lag de in 1648 door Jan Bicker gebouwde hofstede Duijnwijck. De hofstede is omstreeks 1776 gesloopt maar de tuinmanswoning en voormalig koetshuis (rechts) is nog gespaard. Duijnwijck was in de 17e eeuw in handen van de Amsterdamse familie Bicker die in de zomer naar Wijk aan Duin kwam voor “de jacht ende vogelary” en ook Raadspensionaris Johan de Witt was er vaak te gast.
Hij ontmoette er in 1654 de 19-jarige Wendela Bicker en trouwde in 1655 met haar. De bel (klok) boven op het dak dateert uit de tijd dat de Duinwijckgronden en huisje in handen kwam van tuindersfamilies Kruger en later De Wildt; daarmee werden de tuindersknechten opgeroepen voor de schaft. Men teelde er o.a. een speciaal soort sneeuwklokjes en later aardbeien zoals alle Wijker tuinders. De familie de Wildt heeft het huis bijna 200 jaar in bezit en heeft het 8 jaar geleden fraai gerestaureerd! Kortom een tekening waard.
