In 2006 was dit mijn eerste levendgeschiedenis project als zelfstandige in de kunsten: De schilder Willem van de Velde de Oude schildert de ‘Krijgsraad aan boord van de ‘7–Provincien’ bij het Scheepvaartmuseum in Amsterdam. Carla Seelemeijer heeft mij een kostuum bezorgd (bedankt Carla!) en daarna langs scholen, evenementen en instellingen.

Het schilderij is gebaseerd op een ‘grisaille’ (penschilderij) van Willem van de Velde de Oude. Het onderwerp is de Krijgsraad gehouden op 10 juni 1666 aan boord van het admiraalschip ‘De 7-Provincien’ aan de vooravond van de 4-daagse zeeslag tegen Engeland.

Een aantal schepen, vol onder zeil en talrijke tot de nok gevulde sloepen. Links ligt De Eendragt, het admiraalsschip van Aert van Nes en rechts De Zeven Provinciën, het admiraalsschip van Michiel Adriaensz. de Ruijter, met zijn kunstig bewerkte spiegel. Aan boord van dit schip wordt door de bevelhebbers en hun officieren krijgsraad gehouden. Het is de dag voor de Vierdaagse Zeeslag tegen de Engelse vloot.

De witte vlag is het signaal dat op het schip van admiraal de Ruyter de Krijgsraad zou plaatsvinden. Alle belangrijke admiraals worden er naar toe geroeid. De schepen met de lange wimpels zijn admiraalschepen. 350 man staat er op, een klein percentage van wat er aan boord was en de dagen er na de strijd inging en sneuvelde. Allemaal mannen en jongens uit West-Europa die weinig andere kansen hadden. Al schilderende krijg je steeds meer respect voor de schilders en zeelui van die tijd. En wat een inferno moet zo’n 4-daagse zeeslag geweest zijn. Aan Nederlandse kant 91 en aan de Engelse kant 90 schepen. Zo’n 45.000 man bemanning en mariniers. Het zou de vuurdoop moeten worden van het net opgerichte Korps Mariniers. 9000 kanonnen en naar schatting 4000 doden. Het werd een overwinning voor de Republiek.
De Republiek werd aan alle kanten belaagd en het scheelde een haar of Nederland had niet meer bestaan.

Bij mijn oude werkgever was ik recordhouder langlopend automatiseringsproject. Ik kon in 2006 nog niet bedenken dat ik met dit schilderproject mijn eigen record zou breken. Kostte het pensioenuitkeringssysteem 10 jaar (1985-1995 – het was overigens wel geslaagd, met relatief weinig budget, dankzij goede en loyale projectcollega’s en stuurgroep), over dit schilderij heb ik al met al 14 jaar gedaan! Nu was het helemaal niet de bedoeling dat het snel af zou zijn, want dan moet je weer iets nieuws verzinnen. En omdat je er veelal onder slechte omstandigheden aan werkt gaan er nog al eens dingen fout en dat moet je dan weer herstellen of opnieuw beginnen. Ik begon blanco, zonder kennis van zaken over klassieke schildertechnieken. Ik weet nu dat het doek te groot (100 x 140) en het linnen te grof was en dat ik een heel andere aanpak moet hanteren. En zo nog een aantal zaken. Maar je leert slechts door het te doen. Afgelopen maanden vond ik het tijd worden om het maar eens af te maken. De weg is nu open voor een nieuw maar veel kleinschaliger 17e eeuws maritiem werk!

Altijd al willen weten hoe b.v. het pigment ultramarijnblauw wordt gemaakt? Dan is nu uw kans! Er zijn nog plaatsen! Vanaf 13.00 uur bij Werkgroep Oud Castricum/Historisch Informatie Centrum De Duynkant in Castricum. De toegang is € 6,- (voor leden € 5,-). De lezing is om 13.00, 14.00, 15.00 en 16.00 uur.

Dit weekend werd in Den Haag het Hollands Historisch Festijn gehouden. Een mooi evenement op een prachtige lokatie. Het weer was natuurlijk buitengewoon mooi, waardoor alle georganiseerde activiteiten mooi uitkwamen en er zeer veel bezoekers waren. Niet in de laatste plaats ook door het samenvallen met Monumentendag en de generale repetities met ruiters en koetsen voor Prinsjesdag. Het kampement bij de Hofvijver was zodanig opgesteld dat er een tijdlijn was gemaakt die liep van Vikingen t/m de 20e eeuw (100 jaar Vrouwenkiesrecht; een eye-opener voor sommige toeristen). Wij vertegenwoordigden de schilders van de GOUDEN EEUW (jazeker, u leest het goed!). Jammer was dat van de luit twee snaren gesprongen waren zodat er niet gespeeld en gezongen kon worden. Het grote schilderij is “De krijgsraad aan boord van de De Zeven Provinciën”, het admiraalschip van Michiel Adriaensz de Ruyter, 10 juni 1666. Het is gebaseerd op de tekening/grisaille van Willem van de Velde de Oude, die hij omstreeks 1666-1667 heeft gemaakt. Ik ben lang geleden begonnen aan dit schilderij en het is door al onze overige activiteiten nog niet veel verder gekomen. Veel details en enkele glaceerlagen (om de tonen te temperen) moeten nog volgen. Eerst maar eens met pensioen gaan 🙂 ?

Toch eervol als je werk in de grote vergaderzaal van Van Ooijen Accountants en Belastingadviseurs in Haarlem
hangt, gedurende juni t/m augustus 2019, als onderdeel van een groepsexpositie van de Haarlemse kunstenaarsvereniging KZOD! Van mij hangen er zo’n 16 werken..

Verder mooie portretten van Sam de Jongh, sfeervolle pentekeningen van Hanneke Franken en mooie collages van Eveline Vos.

Vragen , vragen….. Zou zo’n groene actie nou niet gepaard moeten gaan met acties op scholen om een of twee dagen per week in een warme trui te komen, ipv allerlei modieuze zomerse outfit midden in de winter, dan wel eens te gaan letten op de kopieerkosten? Voortaan de verwarming gewoon op 18 graden, wat makkelijk kan? Kopen de kids en ouders voortaan ook minder (merk)kleding, merkschoenen, smartphones en games? Wordt eten voortaan niet meer weggegooid bij Kerstdiner op school? Heeft u wel eens gezien hoe het er aan toegaat bij zo’n diner? En wordt het niet eens tijd voor boerenkool bij het Kerstdiner? Gaat men korter onder de douche en doen we thuis nu voortaan ook overbodige lichten uit? Of ipv per auto naar school lopen of met de fiets? Wat doen de kinderen, ouders en scholen eigenlijk zelf voor het milieu? Minder vliegen dit jaar? Voortaan weer naar de Veluwe? En wat als een kind het nu niet met deze actie eens is? Is dit niet gewoon een vorm van groepsdruk, dan wel emo-chantage? Val je dan buiten de groep? Enz, enz. Allemaal vragen, die bij mij opborrelen, waar ik graag een antwoord op zou willen hebben. Een ding weet ik wel: verander de wereld en begin bij je zelf. Ons twee persoonshuishouden met een hoekhuis op het Noorden 2019: 1050 kuub gas en 1200 KWH stroom. Zonder zonnepanelen die de meter doen terugdraaien

Wereldmuziek zangdagen Kantado Festivalo in De Knapzak Wormerveer

Hallo zangliefhebbers,
We wensen alle deelnemers aan onze workshops alle goeds voor 2019.
Ook in het komende jaar hopen we weer een aantal mooie zangdagen met elkaar te hebben.

Hallo zangliefhebbers,
We wensen alle deelnemers aan onze workshops alle goeds voor 2019.
Ook in het komende jaar hopen we weer een aantal mooie zangdagen met elkaar te hebben.

1) 
|De eerstvolgende Kantado Festivalo zangdag: Wereldmuziek Mix is op zondag 3 febr. 2019
Er ligt een afwisselend repertoire klaar; met veel driestemmige koorbewerkingen. Een deel uit de Balkanlanden en daarnaast ook Georgisch, Grieks, Afrikaans. Bij elkaar 10 liedjes die we in drie workshoprondes zullen aanleren en uitwerken. Om ervoor te zorgen dat er naast studiemomenten ook lekker ontspannen gezongen kan worden zullen we ook herhalen uit eerder aangeboden repertoire. Wij hebben er weer zin in.

Een zondaar – in dit geval Wim de Goede

1963 – ik was toen 11 jaar – zat ik voor het laatst in de biechtstoel van de Goede Raad Kerk in Beverwijk om aan de dienstdoende kapelaan mijn zonden op te biechten. Op die leeftijd heb je heel wat ernstige zaken op je kerfstok en zo niet dan bedacht ik er wel een handvol, want zondevrij dat werd in die tijd niet geaccepteerd. Katholieken zijn er trouwens heel creatief in, dat hoort er bij; wij zijn niet zo steil als Protestanten. Als penitentie zal ik van hem, afhankelijk van de zwaarte van mijn dossier – zo’n twee Weesgegroetjes en drie of vier Onze Vaders (de Onze Vaders waren uiteraard belangrijker dan de Weesgegroetjes voor Maria) hebben moeten bidden, waarna ik voorlopig weer gezuiverd door het leven kon. Een van de zondes die ik nooit opgebiecht heb, wegens te zwaar, een soort doodzonde, was, dat ik na afloop van de mis in de kerkbanken altijd speurde naar achtergebleven dubbeltjes en kwartjes van de collecte. Als je vooraan zat was de opbrengst groter! De nadagen van het Rijke Roomse Leven, mijn jeugdjaren in de Parochie van de Goede Raad Kerk in Beverwijk (officieel de R.K. Parochie Onze Lieve Vrouw van Goede Raad) in de volksmond “de Klompenkerk” genaamd. De beatmis – wat een uitvinding – luidde de ondergang in.

De naam Klompenkerk is ontstaan omdat het gebouw in 1915 door architect Kropholler midden in de tuinderijen van Wijk aan Duin/Beverwijk is neergezet en de parochianen de H.Mis dus op hun klompen bijwoonden. De concurrerende parochie van St.Agatha, aan de Breestraat, die van de middenstand, keek nogal neer op het klompenvolk.

Vanmiddag was ik dus na zoveel jaar weer eens in de inmiddels in verval geraakte kerk om de presentatie van het boek “Lang leve de Klompenkerk” bij te wonen. Het leek me ook een goede gelegenheid om in de nog aanwezige biechtstoel – hij stond er nog – dezelfde van 1963! een aha erlebnis – mijn nog openstaande zonden van de laatste 55 jaar op te biechten. Het aantal zondige akkefietjes loopt in een halve eeuw aardig op en naarmate de jaren voortschrijden worden ze eigenlijk steeds zwaarder weet ik uit ervaring! Daar kun je op mijn leeftijd niet lichtzinnig mee om gaan. Ik zal verder over aard en inhoud niet uitweiden, daarboven weten ze er alles van. De kapelaan, achter het gaasraampje – is inmiddels allang vertrokken en dus kon ik zonder penitentie weg. De geest is er nog; het zit wel goed met de absolutie denk ik. Overigens – dat weet ik van mijn moeder – er konden bij volwassenen zware zaken door dat luikje gaan.

In het vanmiddag gepresenteerde boek wordt de 103-jarige geschiedenis van gebouw en parochie uit de doeken gedaan, waaronder de heroische strijd van de allerlaatste groep parochianen tegen de hoogste instanties in de R.K. Kerk, n.l. het Bisdom Haarlem en het Vaticaan, die het gebouw liever vandaag dan morgen wilde laten slopen. Niet voor niets werd door een van sprekers opgemerkt dat het Bisdom maar niet begreep dat daar waar overal in Nederland de kerkgangers niet de kerk in te zijn krijgen ze juist in die Klompenkerk in Beverwijk er niet uit waren te krijgen! De bekende producent, regisseur en cineast Roy Dames, (bekend van o.a. Foute Vrienden – 2011 en Willems Kantine – 2006), net als ik ook opgegroeid in deze parochie, is bezig met een film over wat zich de laatste decennia hier heeft afgespeeld!

Het kerkgebouw is in mijn beleving bonkig, donker, grof, lomp en zwaar, helemaal in de stijl van Kropholler. Mij bekoort het niet. Maar dat zal ook komen omdat ik niets op had met religie en de catechismus en in de mis mijn tijd uitzat. De preken, het Latijn en de liturgie begreep ik niet. Boeiend vond ik daarentegen de geschilderde kruiswegstaties, met daarop zwaar bewapende Romeinse soldaten en Pontius Pilatus – de 5e praefectus civitatum van Judea – en de imposante gemetselde bogen en dakconstructie. De personages op de wolkenpartijen boven op de bogen aangebracht in de jaren 50 vond ik dan weer smakeloos houterig en lelijk geschilderd. Kortom, ik keek tijdens de mis vaak naar boven en dat kwam goed uit. Daar gebeurde het tenslotte allemaal.

Het boek wilde ik graag hebben, om aan mijn moeder kado te doen, en misschien zou ik nog wat oude kennissen tegen het lijf lopen, dus vanmiddag: op naar de kerk, die weer eens als vanouds redelijk gevuld bleek te zijn! Veel leden van het Historisch Genootschap en natuurlijk de harde kern van de allerlaatste klompenkerkers die zich verenigd hebben in het koor “De Canthorij” . En, zoals alleen bij rechtgeaarde katholieken kan: er was gluhwein!

Klompenkerk

In het leegstaande rijksmonument lijkt het of er een beeldenstorm heeft plaatsgevonden. De Kruiswegstaties en kostbare doopvont zijn inmiddels in gebruik in Litouwen. In strijd met de monumentenstatus versjacherd door het Bisdom Haarlem. Men leze het boek over de intriges van het Bisdom en middenstandersparochie van St.Agatha. Het gebouw is in 2018 aangekocht door de plaatselijke projectontwikkelaar Nelis (ook een familie van klompenkerkers), geweldig. Het krijgt een nieuwe bestemming, al is nog geheim wat het wordt. Waarschijnlijk appartementen, maar een adventure-gebouw met klim- en abseilmogelijkheden kan ik me ook voorstellen. Het boek, en hopelijk binnenkort ook de film, kon nu door de overname voltooid worden. Vanmiddag heb ik het boek aan mijn moeder gegeven die er in 1924 gedoopt is en er haar hele leven heeft gekerkt en gezongen bij de rouwtjes en trouwtjes. Ze was er blij mee. Lang leve de Klompenkerk!

Hetty is vandaag druk bezig met haar tweede musical en ook deze keer in het Zaantheater. Groep 8a doet vanavond de uitvoering en overdag zijn er repetities en een generale. Spannend dus voor de kinderen, leerkrachten en Hetty maar het zal ongetwijfeld net zo goed gaan als dinsdag met Groep 8b, die een spetterende uitvoering neer hebben gezet. Mooie gelegenheid voor mij om weer mijn plek in te nemen en wat meer vlakvulling te maken. Onderzoeken hoe het zit en wat je wilt. Schetsmatig alles verder invullen.
Ik ga het niet af krijgen maar dat hoeft ook niet. Inmiddels kennis gemaakt met alle bewoners van dit “buurtskap”.