Recent zijn een leuke essay en film over Beverwijk verschenen met de titel “De rauwe charme van Beverwijk. Een lieve stad, met dorpse trekjes”. Hoewel ik er al jaren niet meer woon, herken ik het helemaal: “Niet lullen maar poetsen”. Ik kom er nog wekelijks omdat mijn moeder in Lommerlust woont en voor mij voelt Beverwijk nog steeds als thuis. En Tata dan? Hoogovens (de naam Tata ken ik niet) stoot vuil uit ja, en ook heel veel stoom, dat doet het al vanaf het begin. Bij ons thuis op de Arendsweg glinsterde de zolder altijd van de zwarte deeltjes. Waslijnen waren vies. En natuurlijk de stank bij ZW wind, wat het meestal is, en dan zit Beverwijk – en niet Wijk aan Zee – in de prijzen. Maar dat hoorde erbij. Driekwart Beverwijk en Heemskerk werkte bij Hoogovens en had (heeft) er een goed bestaan door. Ongetwijfeld een aanslag op de longen, maar ja, veel Wijkers waren ook kettingrokers van zware shag-sigaretjes. Mijn vader, liefhebber van half zware Captain Grant shag, in een mooi doosje met scheepsplaatjes van Frans Naerebout, had overigens de pest aan Hoogovens, maar dat had zo zijn familiale redenen. Daar ga ik niet op in. De tijden zijn veranderd. De wind is figuurlijk gedraaid. Hoogovens wordt door velen (?) als een probleem gezien en ervaren. Hoewel het bedrijf heel veel heeft geïnvesteerd in milieumaatregelen kan het ongetwijfeld nog beter. Het blijft natuurlijk een rauwe staalindustrie. De IJmond, dat is Hoogovens. Ik fantaseer wel eens wat je met dat terrein zou kunnen doen als de tent gesloten wordt. Herstel van de Breesaap, dat zou natuurlijk mooi zijn. Of een duurzaam eko-wijkje misschien? Nee, laat maar, ik ga voor een grootse nieuwe stad! Met wolkenkrabbers en een skyline zoals in New York, aan de monding van het Noordzeekanaal, gebouwd volgens de nieuwste inzichten, voorzien van fantastische openbaar vervoermiddelen richting de Randstad en hier en daar een overblijfsel van Hoogovens ingebed in de stedelijke omgeving. En natuurlijk de zee in met een groot schiereiland. Plotseling is er ruimte genoeg. Futurische bouw en woonruimte voor minimaal 200.000 mensen die nu geen woonperspectief hebben. Een Nieuw Beverwijk, en vooruit – een stadswijkje Nieuw BeverWijk aan Zee. Voor minder gaan we als Beverwijker natuurlijk niet. Uitgelezen kans om die stadsrechten in 1298 verkregen van graaf Jan I van Holland nu eindelijk eens te verzilveren. Niet lullen maar poetsen!

Hier is de link naar het essay: //stad-forum.nl/artikel/89/beverwijk?fbclid=IwAR1VEm7MZYhmEuMZAi_VtLy1Q838qzTEspgpr8Bi7O1c1G8-T81h50WN-14

Op welk terras zat u op 28 april 2021? De dag van de heropening van de terrassen!

Zo’n historisch moment blijft je natuurlijk altijd bij. Zoals ik ook nog precies weet dat (maar niet waarom en met wie) ik op 20 juli 1969, de dag waarop de Eagle op de maan landde, in een roeibootje midden op het Uitgeestermeer dobberde. En dat ik op 11 september 2001 tijdens de aanslag op de Twin-Towers mijn dagen slijtte in een ellendig kantoor in de Bijlmer waar ik al een paar jaar aan een al twee keer mislukt en weer herstart kostbaar IT-project werkte, dat de passende naam Phoenix droeg. In tegenstelling tot de Eagle is Phoenix roemloos ten onder gegaan.

Op die memorabele dag – 28 april 2021 dus – wandelden wij vanaf het mooie Nivon-kampeerterrein De Meenthe in Noordwolde, waar we een dag eerder met ons kampeerbusje waren neergestreken,  geheel in de Nivon-traditie uitgerust met trekzak en mandoline, langs landweggetjes via Wilhelminaoord naar Frederiksoord om vandaar via Vledder weer langs een mooie zandweg-bosroute naar Noordwolde terug te keren. De zon scheen volop en zo’n wandeling – in totaal 22 km – gaat je flink in de benen zitten. Bij aankomst in Frederiksoord rond 13 uur wachtte ons bij Museum De Proefkolonie een vers geopend terras. Wat een feestelijk moment om weer even te herstellen! Omdat het praktisch leeg was, stormden wij het terras op en dachten wij – echt waar! – geen moment aan de vigerende protocollen. FOUT!

Generaal Johannes Graaf van den Bosch ex gouverneur-generaal van Nederlands-Indië, commandant van het Nederlands-Indische leger, minister van Koloniën en minister van Staat, officier in de Militaire Willems-Orde én in 1818 samen met de Maatschappij van Weldadigheid stichter van de landbouw-proefkolonie in Frederiksoord, het terras was toen niet voorzien door de generaal, keek vanaf de schrijftafel op het spandoek aan de museumgevel goedkeurend toe, toen de gemondkapte serveerster ons op de vele overtredingen wees die wij ter plekke hadden begaan.

Want (1) de looproute gemarkeerd met IN-pijlen was niet gevolgd, (2) de handen waren niet gedesinfecteerd, (3) er was geen reservering gedaan op het daartoe klaarzette tafeltje, (4) al bewegende op het terras hadden we geen mondkapje op, (5) de loungebank waar wij neerploften was bestemd voor 6 personen, te weten 2 personen uit 1 huishouden en maximaal twee anderen met voldoende 1,5 m tussenruimte. En wellicht zie ik nog een overtreding over het hoofd. Ons verweer dat we na een half jaar afzien geen terrasroutine meer hebben en blij waren de horeca weer te kunnen steunen en dat we daardoor geen moment hebben gedacht aan mogelijke restricties, maakte op haar geen indruk. Er zat niets anders op dan de procedure vanaf het begin, en nu in de in de juiste volgorde en route te herstarten. Niet zo gek natuurlijk want voor haar was het uur NUL aangebroken, de zenuwen tot het uiterste gespannen en elke fout zou fataal kunnen zijn waardoor een toevallig passerende BOA met gemak € 4000,- zou kunnen scoren.

Gelukkig dat generaal Hugo de Jonge of zijn OMT-adjudanten het voorval niet hebben opgemerkt want zeker zouden wij de komende 12 maanden mondkapjes hebben moeten naaien in een wappieproefkolonie, onder directie van een gesjeesde politicus waar we er inmiddels veel  van hebben en voorzien van de nodige opzichters, die toezien op het behalen van het coronadiploma. Maar laten we hierover niet al te veel filosoferen want je zou mensen nog eens op een idee brengen. Wat vandaag nog een gekke gedachte is kan morgen helaas een nare werkelijkheid zonder expiratiedatum zijn.

Ondanks deze aanvaring met de overheid lieten wij ons de lunch bestaande uit bruin koloniebrood met boter en 2 kroketten (Wim), bruin koloniebrood zonder boter maar met boerenham (Hetty) en 4 x koffie goed smaken! Omdat het eten en bediening uitstekend waren en de serveerster de afgelopen 6 maanden naar eigen zeggen in het museum in totale ledigheid heeft moeten doorbrengen en ook nog eens de bestelling opnam in een aangenaam Friese Wolden-tongval – dat ons deed terugdenken aan een leuke kennis in Heerenveen uit het verre verleden – beloonden wij haar met ruime fooi en hebben wij na een uurtje uitrusten onze voetreis via Vledder richting de camping weer hervat.

De wandeling was mooi, aangenaam en erg interessant, vanwege het glooiende coulisselandschap, het mooie weer, het ontluikende frisse voorjaarsgroen, het rondscharrelende Kune Kune varken, reeën, ooievaars en sperwers én de vele koloniehuisjes en een paar grote boerderijen die vanaf 1818 in de streek voor de paupers/kolonisten en een enkele vrije boer zijn neergezet door de Maatschappij van Weldadigheid. Koloniehuisjes met een lapje grond die in de 19e-eeuw voor een paar honderd gulden werden gebouwd maar nu zeer gewilde objecten zijn die voor honderdduizenden euro’s van de hand gaan.

En wilt u meer weten over deze tijd waarin de almachtige overheid en het gegoede deel der natie het goed voor hadden met “onwillige” en “weigerachtige” landslieden lees dan eens één van deze boeken: “De proefkolonie”, ”De strafkolonie”, ”De kinderkolonie”, ”De bedelaarskolonie”, ”Het pauperparadijs”, “De kolonieman” en “Lopen met Van Lennep”. Ik ga er zeker nog een paar uit deze reeks aanschaffen! Natuurlijk niet via Bolcom maar bij de lokale boekhandel.

In 2006 was dit mijn eerste levendgeschiedenis project als zelfstandige in de kunsten: De schilder Willem van de Velde de Oude schildert de ‘Krijgsraad aan boord van de ‘7–Provincien’ bij het Scheepvaartmuseum in Amsterdam. Carla Seelemeijer heeft mij een kostuum bezorgd (bedankt Carla!) en daarna langs scholen, evenementen en instellingen.

Het schilderij is gebaseerd op een ‘grisaille’ (penschilderij) van Willem van de Velde de Oude. Het onderwerp is de Krijgsraad gehouden op 10 juni 1666 aan boord van het admiraalschip ‘De 7-Provincien’ aan de vooravond van de 4-daagse zeeslag tegen Engeland.

Een aantal schepen, vol onder zeil en talrijke tot de nok gevulde sloepen. Links ligt De Eendragt, het admiraalsschip van Aert van Nes en rechts De Zeven Provinciën, het admiraalsschip van Michiel Adriaensz. de Ruijter, met zijn kunstig bewerkte spiegel. Aan boord van dit schip wordt door de bevelhebbers en hun officieren krijgsraad gehouden. Het is de dag voor de Vierdaagse Zeeslag tegen de Engelse vloot.

De witte vlag is het signaal dat op het schip van admiraal de Ruyter de Krijgsraad zou plaatsvinden. Alle belangrijke admiraals worden er naar toe geroeid. De schepen met de lange wimpels zijn admiraalschepen. 350 man staat er op, een klein percentage van wat er aan boord was en de dagen er na de strijd inging en sneuvelde. Allemaal mannen en jongens uit West-Europa die weinig andere kansen hadden. Al schilderende krijg je steeds meer respect voor de schilders en zeelui van die tijd. En wat een inferno moet zo’n 4-daagse zeeslag geweest zijn. Aan Nederlandse kant 91 en aan de Engelse kant 90 schepen. Zo’n 45.000 man bemanning en mariniers. Het zou de vuurdoop moeten worden van het net opgerichte Korps Mariniers. 9000 kanonnen en naar schatting 4000 doden. Het werd een overwinning voor de Republiek.
De Republiek werd aan alle kanten belaagd en het scheelde een haar of Nederland had niet meer bestaan.

Bij mijn oude werkgever was ik recordhouder langlopend automatiseringsproject. Ik kon in 2006 nog niet bedenken dat ik met dit schilderproject mijn eigen record zou breken. Kostte het pensioenuitkeringssysteem 10 jaar (1985-1995 – het was overigens wel geslaagd, met relatief weinig budget, dankzij goede en loyale projectcollega’s en stuurgroep), over dit schilderij heb ik al met al 14 jaar gedaan! Nu was het helemaal niet de bedoeling dat het snel af zou zijn, want dan moet je weer iets nieuws verzinnen. En omdat je er veelal onder slechte omstandigheden aan werkt gaan er nog al eens dingen fout en dat moet je dan weer herstellen of opnieuw beginnen. Ik begon blanco, zonder kennis van zaken over klassieke schildertechnieken. Ik weet nu dat het doek te groot (100 x 140) en het linnen te grof was en dat ik een heel andere aanpak moet hanteren. En zo nog een aantal zaken. Maar je leert slechts door het te doen. Afgelopen maanden vond ik het tijd worden om het maar eens af te maken. De weg is nu open voor een nieuw maar veel kleinschaliger 17e eeuws maritiem werk!

Altijd al willen weten hoe b.v. het pigment ultramarijnblauw wordt gemaakt? Dan is nu uw kans! Er zijn nog plaatsen! Vanaf 13.00 uur bij Werkgroep Oud Castricum/Historisch Informatie Centrum De Duynkant in Castricum. De toegang is € 6,- (voor leden € 5,-). De lezing is om 13.00, 14.00, 15.00 en 16.00 uur.

Dit weekend werd in Den Haag het Hollands Historisch Festijn gehouden. Een mooi evenement op een prachtige lokatie. Het weer was natuurlijk buitengewoon mooi, waardoor alle georganiseerde activiteiten mooi uitkwamen en er zeer veel bezoekers waren. Niet in de laatste plaats ook door het samenvallen met Monumentendag en de generale repetities met ruiters en koetsen voor Prinsjesdag. Het kampement bij de Hofvijver was zodanig opgesteld dat er een tijdlijn was gemaakt die liep van Vikingen t/m de 20e eeuw (100 jaar Vrouwenkiesrecht; een eye-opener voor sommige toeristen). Wij vertegenwoordigden de schilders van de GOUDEN EEUW (jazeker, u leest het goed!). Jammer was dat van de luit twee snaren gesprongen waren zodat er niet gespeeld en gezongen kon worden. Het grote schilderij is “De krijgsraad aan boord van de De Zeven Provinciën”, het admiraalschip van Michiel Adriaensz de Ruyter, 10 juni 1666. Het is gebaseerd op de tekening/grisaille van Willem van de Velde de Oude, die hij omstreeks 1666-1667 heeft gemaakt. Ik ben lang geleden begonnen aan dit schilderij en het is door al onze overige activiteiten nog niet veel verder gekomen. Veel details en enkele glaceerlagen (om de tonen te temperen) moeten nog volgen. Eerst maar eens met pensioen gaan 🙂 ?

Van 1968 tot 1978 werkte ik in Centrum Amsterdam, bij Amstleven – in 1971 opgegaan in Delta Lloyd – en elke werkdag liep ik van Amsterdam Centraal via Damrak, Kalverstraat en Koningsplein naar de Nieuwe Spiegelstraat en weer terug.
Vaste prik was een bezoek aan boekhandel De Slechte (geen familie denk ik!) in de Kalverstraat.

Een van de eerste boekjes die ik daar kocht was “Heraldiek en genealogie”. Een boekje waarin de Zuid-Afrikaan C. Pama de beginselen van heraldiek en genealogie uitlegde. En ook, heel belangrijk voor mij, hoe je in Nederland een genealogisch onderzoek kon doen. Volgens Pama moest ik beginnen in het Rijks Archief Noord-Holland in de Jansstraat in Haarlem. Dit omdat mijn opa in Wijk aan Duin, nu Beverwijk, geboren is.

Mijn eerste archiefbezoek was in 1971. Na een korte uitleg kon ik aan de gang. De archiefstukken mocht je toen nog zelf uit het depot halen!

Op de eerste dag kwam ik erachter dat onze familienaam “de Goede” een verhollandsing was van het Midden-Limburgse “Goeden” (Goijden) en dat de familie import was. Gemigreerd in 1760 naar Velsen. Om te gaan werken als boerenknecht in de Breesaap. Zoals ook de familie van mijn moederskant “Pepping” rond 1760 via Steenwijk naar Limmen kwam en daar in het boerenbedrijf terecht kwam.

De mogelijke connectie met illustere namen als Philips de Goede en Graaf Willem de Goede (van Holland) kon ik na de eerste archiefdag wel vergeten en ook dat er een familiewapen was.

Nu moet ik er bij zeggen dat de genealogie of stamboomonderzoek (de oude benaming “sibbekunde” is sinds WO II te beladen) voor mij altijd een nevendoel geweest. Het is de “petit histoire” die mij interesseert. De lotgevallen van de gewone burger dus. Wat dat betreft zit ik dus goed.

Een blik in het telefoonboek laat zien dat vanuit Midden-Limburg veel migranten naar Midden-Kennemerland zijn gekomen. Namen als “van Buggenum”, “van Roermond”, “Geerlinckx” e.a. verraden de herkomst. Niet vreemd want Midden-Limburg was verarmd en bood nauwelijks perspectief op enige welvaart. Veel doortrekkende troepen, oorlogsgeweld en overwegend armzalige heidegrond zorgden ervoor dat de bevolking wegtrok. Eerst vertrok er één en binnen 20 jaar verhuisde het halve dorp. Niets nieuws onder de zon dus.

Aardig detail was dat onze huisbaas “Geerlincx” in Beverwijk, waarvan mijn vader het schildersbedrijf heeft overgenomen, net als wij directe afstammeling bleek te zijn van de familie “Geerlincx” uit Heel. De oudst bekende “Goeden” in Heel – Hermanus Goeden, was in 1696 getrouwd met Petronella Geerlincx.

Na een pauze van 1984 tot 2012 heb ik de genealogische draad weer opgepakt. Inmiddels leven we in een tijdperk van internet, laptops en een digitale wereld. Veel archieven zijn digitaal opengesteld en de mogelijkheden zijn enorm uitgebreid. Neem alleen al de website “Alle Limburgers” met een enorme database erachter, die door talloze vrijwilligers (Vutters?) is gevuld. Alleen is mijn archief blijven steken in de wereld van kaartenbakken en multomappen. Ik heb geen zin meer om alles te digitaliseren. Maar via dit weblog kan ik wel wat van die “petit histoire” opdiepen en uitspitten voor de liefhebbers. Veelal over de familie de Goede (Goeden/Gooden), maar ook van andere families in mijn kwartieren. En natuurlijk hoop ik langs deze weg wat oude foto’s en interessant materiaal te krijgen.

Toch eervol als je werk in de grote vergaderzaal van Van Ooijen Accountants en Belastingadviseurs in Haarlem
hangt, gedurende juni t/m augustus 2019, als onderdeel van een groepsexpositie van de Haarlemse kunstenaarsvereniging KZOD! Van mij hangen er zo’n 16 werken..

Verder mooie portretten van Sam de Jongh, sfeervolle pentekeningen van Hanneke Franken en mooie collages van Eveline Vos.

Vragen , vragen….. Zou zo’n groene actie nou niet gepaard moeten gaan met acties op scholen om een of twee dagen per week in een warme trui te komen, ipv allerlei modieuze zomerse outfit midden in de winter, dan wel eens te gaan letten op de kopieerkosten? Voortaan de verwarming gewoon op 18 graden, wat makkelijk kan? Kopen de kids en ouders voortaan ook minder (merk)kleding, merkschoenen, smartphones en games? Wordt eten voortaan niet meer weggegooid bij Kerstdiner op school? Heeft u wel eens gezien hoe het er aan toegaat bij zo’n diner? En wordt het niet eens tijd voor boerenkool bij het Kerstdiner? Gaat men korter onder de douche en doen we thuis nu voortaan ook overbodige lichten uit? Of ipv per auto naar school lopen of met de fiets? Wat doen de kinderen, ouders en scholen eigenlijk zelf voor het milieu? Minder vliegen dit jaar? Voortaan weer naar de Veluwe? En wat als een kind het nu niet met deze actie eens is? Is dit niet gewoon een vorm van groepsdruk, dan wel emo-chantage? Val je dan buiten de groep? Enz, enz. Allemaal vragen, die bij mij opborrelen, waar ik graag een antwoord op zou willen hebben. Een ding weet ik wel: verander de wereld en begin bij je zelf. Ons twee persoonshuishouden met een hoekhuis op het Noorden 2019: 1050 kuub gas en 1200 KWH stroom. Zonder zonnepanelen die de meter doen terugdraaien

Wereldmuziek zangdagen Kantado Festivalo in De Knapzak Wormerveer

Hallo zangliefhebbers,
We wensen alle deelnemers aan onze workshops alle goeds voor 2019.
Ook in het komende jaar hopen we weer een aantal mooie zangdagen met elkaar te hebben.

Hallo zangliefhebbers,
We wensen alle deelnemers aan onze workshops alle goeds voor 2019.
Ook in het komende jaar hopen we weer een aantal mooie zangdagen met elkaar te hebben.

1) 
|De eerstvolgende Kantado Festivalo zangdag: Wereldmuziek Mix is op zondag 3 febr. 2019
Er ligt een afwisselend repertoire klaar; met veel driestemmige koorbewerkingen. Een deel uit de Balkanlanden en daarnaast ook Georgisch, Grieks, Afrikaans. Bij elkaar 10 liedjes die we in drie workshoprondes zullen aanleren en uitwerken. Om ervoor te zorgen dat er naast studiemomenten ook lekker ontspannen gezongen kan worden zullen we ook herhalen uit eerder aangeboden repertoire. Wij hebben er weer zin in.